Σιωπούμε για να ακουστεί η φωνή μας - Συνέντευξη Τύπου της Ζωής Κωνσταντοπούλου στη ΔΕΘ 14/9/16

Αντί ομιλίας, η Επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας επέλεξε μια δράση με νόημα: πλαισιωμένη από το Διαμαντή Καραναστάση και τον Μιχάλη Χουρδάκη, παρέμεινε σιωπηλή, επί 6 λεπτά, ενώ προβαλλόταν το μήνυμα της Πλεύσης Ελευθερίας σε βίντεο.

Διαμαντής Καραναστάσης: Καλησπέρα σας και καλώς ήρθατε. Και τώρα ξεκινάει η Συνέντευξη Τύπου της Ζωής Κωνσταντοπούλου

Ακολουθεί η προβολή του video, με την σιωπηλή γραπτή τοποθέτηση «Σιωπούμε για να ακουστεί η φωνή μας»
video ΔΕΘ https://youtu.be/iR5vSQ4I2Ag

Η παρουσίαση σε pdf

Διαμαντής Καραναστάσης: Τις ερωτήσεις σας θα συντονίσει ο Μιχάλης Χουρδάκης

Μιχάλης Χουρδάκης: Καλησπέρα κι από εμένα. Σας ευχαριστούμε πολύ που διαβάσατε προσεκτικά όσα προβλήθηκαν στην παρουσίαση που μόλις προηγήθηκε. Θα ήθελα να σας παρακαλέσω εκτός από το όνομα σας να δηλώνετε και το μέσο στο οποίο εργάζεστε. Κύριε Οικονόμου.

Νίκος Οικονόμου, εφημερίδα Δημοκρατία: Καλησπέρα και καλώς ήλθατε στη Θεσσαλονίκη. Και για να πω και ένα προσωπικό σχόλιο, επειδή παρακολουθώ πολλά χρόνια συνεντεύξεις, ήταν αρκετά πρωτότυπος αυτός ο τρόπος και δεν τον έχουμε ξαναδεί και πολύ πιο προτιμητέος από το να ακούμε συνέχεια τους ίδιους πολιτικούς να λένε πολλές φορές τα ίδια και τα ίδια. Γερμανικές αποζημιώσεις, θέλω να σας ρωτήσω το εξής: επειδή έχει χυθεί πολύ μελάνι σε αυτήν την υπόθεση και απ΄ ό,τι φαίνεται και το Βερολίνο και η σημερινή Κυβέρνηση της κυρίας Μέρκελ θεωρεί ότι έχει λήξει η υπόθεση. Από την άλλη, ακούσαμε και τον κ. Τσίπρα αλλά τον κ. Καμμένο, σήμερα λίγο πιο ουδέτερα, δηλαδή λένε μεν ότι το θέμα παραμένει ανοιχτό και να μην έχουν ξεκινήσει κάποια ιδιαίτερη προετοιμασία ή κάποιο βήμα. Εσείς τι σκοπεύετε να κάνετε και πώς πιστεύετε ότι μπορεί αυτό το πράγμα να λυθεί υπέρ των συμφερόντων της Ελλάδας.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Σας ευχαριστώ για την ερώτηση. Δεν έχει χυθεί απλώς πολύ μελάνι, έχει χυθεί πάρα πολύ αίμα στην χώρα μας. Έχει διαποτιστεί το έδαφος της Ελλάδας από το αίμα των θυμάτων των Ναζί και αυτό συγκροτεί την συνολική πολιτική, ηθική και ιστορική δική μας ευθύνη. Ο Νομικός Φορέας που ιδρύει η Πλεύση Ελευθερίας, πρόκειται να παρέμβει ακριβώς για την διεκδίκηση των Γερμανικών Οφειλών αλλά και για την λογοδοσία εκείνων των Κυβερνήσεων- και της σημερινής- που δεν διεκδικούν. Εβδομήντα ένα χρόνια, μετά την λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, δεν είναι ποτέ δυνατόν να μιλάμε για εξερευνητικές περιηγήσεις στις δυνατότητες διεκδίκησης. Αυτό το οποίο ακούγεται από πλευράς Κυβέρνησης και Βουλής, από πλευράς του Πρωθυπουργού και του Προέδρου της Βουλής, ότι θα διερευνηθούν – τώρα, εβδομήντα ένα χρόνια μετά, ενώ πεθαίνουν τα θύματα και οι συγγενείς και οι απόγονοί τους και οι επιζώντες και οι οικογένειές τους- ότι τώρα θα διερευνηθούν σε πρώτο επίπεδο οι διπλωματικές επιλογές, στην πραγματικότητα προδίδει αυτό που, κατά την άποψή μου, αποτελεί κραυγαλέο γεγονός, ότι δηλαδή η Κυβέρνηση έχει πουλήσει την υπόθεση των Γερμανικών Οφειλών. Η Έκθεση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους από το 2014, καταγράφει τις δικαστικές ενέργειες που μπορούν και πρέπει να γίνουν. Η Έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους από τις αρχές του 2015 αποτυπώνει το ύψος την οφειλής. Είναι δυσθεώρητο το πόσο, 278 έως 340 δισεκατομμύρια ευρώ, με τους μετριοπαθέστερους υπολογισμούς. Όποιος δεν διεκδικεί, ενώ έχει στα χέρια του αυτά τα εργαλεία, φέρει αυτοτελή ευθύνη. Εμένα δεν με ενδιαφέρουν οι παράτες, δεν με ενδιαφέρουν οι κορδέλες, δεν με ενδιαφέρουν τα δεκάρικα πάνω στο αίμα και στον τάφο των θυμάτων. Η Κυβέρνηση και η Βουλή όφειλαν, πριν από ελάχιστες μέρες, στις 8 Σεπτέμβρη, να έχουν παρέμβει στην διαδικασία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Αυτό, άλλωστε, έλεγαν ότι θα κάνουν με τυμπανοκρουσίες πριν από ενάμιση μήνα. Αντ’ αυτού έστειλαν πρόχειρα, αμετάφραστη, την προφορική ομιλία Τσίπρα στο Κομμένο. Και αυτό απλώς αποτελεί μια ένδειξη του πώς θα διαχειριστεί η Κυβέρνηση αυτή την υπόθεση των Γερμανικών Οφειλών: επικοινωνιακά, με απατηλές ενέργειες και, στην πραγματικότητα, δίνοντας όλο τον χρόνο στην Γερμανία, στο Γερμανικό Κράτος να προετοιμάζεται και να χτίζει νομικά επιχειρήματα αντίκρουσης. Τι πρέπει να κάνουμε;

Πρώτον, πρέπει να εγγραφεί στον Προϋπολογισμό του Κράτους η λογιστική αποτύπωση αυτής της αξίωσης. Έχουμε δικαίωμα να διεκδικήσουμε τα χρήματα αυτά και, βεβαίως, με την επιφύλαξη των περαιτέρω ερευνών και αναλύσεων. Έχει υποχρέωση η Κυβέρνηση να τα εγγράψει στον προϋπολογισμό.

Δεύτερον, ρηματική διακοίνωση η οποία είναι το αυτονόητο πρώτο βήμα σε κυβερνητικό επίπεδο διεκδίκησης.

Τρίτον, ενεργοποίηση των αξιώσεων σε δικαστικό επίπεδο. Διεθνές και εσωτερικό.

Και θα μου επιτρέψετε να κάνω μια ιδιαίτερη αναφορά στην υπόθεση του Διστόμου. Εκεί έχουμε δικαστική απόφαση, εδώ και δεκαέξι χρόνια. Από το 2000. Ο δικαστής που εξέδωσε σε πρώτο βαθμό την υπόθεση αυτή στην Λιβαδειά, είναι σήμερα Αρεοπαγίτης. Τα παιδιά που ήταν αγέννητα ή μωρά όταν εκδόθηκε η απόφαση αυτή, κοντεύουν να ενηλικιωθούν. Πεθαίνουν ο ένας μετά τον άλλον οι επιζώντες και τα θύματα και δεν έχει βρεθεί, επί δεκαέξι χρόνια, ένας Υπουργός Δικαιοσύνης να κάνει αυτό που χρειάζεται. Να βάλει μια υπογραφή για την εκτέλεση της δικαστικής απόφασης κατά της Γερμανίας. Μιας και είμαι στη Θεσσαλονίκη και μιας και πριν από λίγες μέρες – πριν από δέκα μέρες- συμπληρώθηκε η επέτειος του Ολοκαυτώματος του Χορτιάτη, οφείλω να πω ότι είναι αλγεινή η διαδρομή σε κυβερνητικό θώκο του εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενου Υπουργού Δικαιοσύνης. Ο κ. Παρασκευόπουλος δεσμεύθηκε τον Φλεβάρη του ’15 ότι θα βάλει αυτήν την μία υπογραφή που χρειάζεται για να αποδοθεί Δικαιοσύνη. Είμαστε δεκαεννιά μήνες μετά, αυτή η υπογραφή δεν έχει μπει, αντίθετα ο κ. Παρασκευόπουλος έβαλε φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας – στον Κώδικα, δηλαδή, που ενταφιάζει την προστασία της περιουσίας των υπερχρεωμένων πολιτών, για να επιτραπεί πλέον η κατάσχεση, η δήμευση, η εκτέλεση εναντίον των περιουσιών των πολιτών. Προστατεύει, όμως, την Γερμανία από την κατάσχεση της περιουσίας της στην Ελλάδα επί τη βάσει της απόφασης του Διστόμου. Για το ζήτημα αυτό η άποψή μου είναι διατυπωμένη και εκπεφρασμένη και από την θέση της Προέδρου της Βουλής και από την θέση της Προέδρου της Επιτροπής για τις Γερμανικές Οφειλές – στο πολύ σύντομο διάστημα που υπηρέτησα σε αυτές τις θέσεις ευθύνης, είναι καθήκον και συνταγματικό και δημοκρατικό και ηθικό αλλά και νομικό να τεθεί αυτή η υπογραφή και η παραβίαση αυτού του καθήκοντος δεν είναι άνευ συνεπειών. Συνεπώς, για να πάμε και ένα βήμα παραπέρα ο Υπουργός Δικαιοσύνης ή η Υπουργός Δικαιοσύνης που δεν θα εξαρτάται από το μνημονιακό καθεστώς, που δεν θα συναλλάσσεται με την Γερμανική Κυβέρνηση ή με την Τρόικα, η πρώτη ενέργεια που θα πρέπει να κάνει είναι αυτή η απλή υπογραφή.

Μιχάλης Χουρδάκης: Παρακαλώ, το όνομα σας και το Μέσο που εκπροσωπείτε.

Νίκος Ηλιάδης, εφημερίδα Μακεδονία: Κυρία Πρόεδρε, θέλω να σας ρωτήσω μετά τους είκοσι τελευταίους μήνες από τον Γενάρη του ’15 μέχρι σήμερα και, κυρίως, μετά όσα συνέβησαν από τον Ιούλιο του ’15, να μου πείτε πού τοποθετείτε στον πολιτικό άξονα τον σημερινό Πρωθυπουργό. Στον άξονα από την άκρα Αριστερά μέχρι την άκρα Δεξιά. Ευχαριστώ.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Θα σας πω ευθέως ότι τα γεγονότα των τελευταίων μηνών και του τελευταίου διαστήματος αποδεικνύουν περίτρανα ότι οι διαχωρισμοί στην πολιτική γεωγραφία είναι εντελώς παρωχημένοι. Έχουν ξεπεραστεί από τα πράγματα κι έχουν παραβιαστεί από τα ίδια τα πρόσωπα που διατείνονταν ή διατείνονται ότι υπηρετούν συγκεκριμένες θέσεις στην πολιτική γεωγραφία. Ο σημερινός Πρωθυπουργός και η Κυβέρνησή του στην συνείδησή μου, κατ’ απόλυτη πεποίθησή μου, κατατάσσονται στην κατηγορία των εξωνημένων πολιτικών. Στην κατηγορία, εκείνων που συναλλάχθηκαν και παρέδωσαν τα κλειδιά της χώρας, την σφραγίδα της Βουλής, την συνολική συνταγματική και δημοκρατική λειτουργία σε εκβιαστές – δανειστές. Αυτός είναι ο, πλέον, ακριβής χαρακτηρισμός και θεωρώ ότι και αυτό είναι και το στίγμα που θα τους ακολουθεί στο μέλλον και θα αποτυπωθεί στις μαύρες σελίδες της Ιστορίας που θα γραφτούν για την μνημονιακή περίοδο. Μια περίοδο που η Πλεύση Ελευθερίας και εγώ προσωπικά θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας, ό,τι μπορούμε και ό,τι φοβούνται για να είναι πάρα πολύ σύντομη.

Χρήστος Αβραμίδης από την εφημερίδα ΠΡΙΝ και το prin.gr:…. Πριν από έναν χρόνο συνυπογράψατε προσωπικά με τους Jean-Luc Mélenchon, Stefano Fassina, Oskar Lafontaine και Γιάννη Βαρουφάκη το κείμενο με τίτλο “το Σχέδιο Β’ για την Ευρώπη”, όπου, μεταξύ άλλων, αναφέρονταν τα εξής: «το ευρώ έχει μετατραπεί σε εργαλείο οικονομικής και πολιτικής κυριαρχίας της Ευρώπης, από μια ευρωπαϊκή ολιγαρχία που κρύβεται πίσω την Γερμανική Κυβέρνηση και βλέπει με ευχαρίστηση την Μέρκελ να κάνει την βρώμικη δουλειά και τις άλλες Κυβερνήσεις να είναι αδύνατον να αντισταθούν. Αυτή η Ευρώπη παράγει μόνο βία εντός και μεταξύ τον εθνών», λέτε και συνεχίζετε ότι «η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει καταστεί πράκτορας του ακροδεξιού ήθους». Η Πλεύση Ελευθερίας, όμως, δεν έχει τοποθετηθεί σαφώς σχετικά με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ. Τι θα κάνατε στην περίπτωση ενός εκβιασμού, όπως αυτός που ζήσαμε πριν και μετά το δημοψήφισμα; Θα συμφωνούσατε με την επιλογή εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ένωση;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Σας ευχαριστώ για την ερώτηση και σας ευχαριστώ που αναφέρεστε σε αυτήν την πρωτοβουλία που πήραμε πριν από ένα χρόνο, 12 Σεπτεμβρίου του 2015 ήταν. Ελάχιστο χρόνο μετά την προδοσία του Ιουλίου του 2015. Η πρωτοβουλία αυτή είναι μία πρωτοβουλία που συνεχίζεται και στην οποία η Πλεύση Ελευθερίας συμμετέχει με προεξάρχοντα ρόλο. Άλλωστε, κατά την ιδρυτική εκδήλωση της Πλεύσης Ελευθερίας, στο χώρο που Χυτηρίου παρευρέθηκε και ο Eric Coquerel, που είναι μεταξύ των συνιδρυτών αυτής της πρωτοβουλίας για ένα Plan B. Το Νοέμβρη, σε δύο μήνες από σήμερα, θα υπάρξει μία νέα συνάντηση για αυτό το θέμα στην Κοπεγχάγη και πρέπει να πω ότι το Plan B, αυτή η Πανευρωπαϊκή και Διευρωπαϊκή Πρωτοβουλία δεν είναι διακηρυκτικού χαρακτήρα. Είναι συναντήσεις εργασίας αλλά και κινηματικής αναφοράς, στην διάρκεια των οποίων επεξεργαζόμαστε, με την συμμετοχή εξεχόντων και ιδιαιτέρως διακεκριμένων επιστημόνων, και νομικών και οικονομολόγων και πολλών ειδικοτήτων και εξειδικεύσεων, τι ακριβώς πρέπει να κάνουν και οι κυβερνήσεις και οι λαοί προκειμένου να αμυνθούν απέναντι στους εκβιασμούς.

Στην ερώτησή σας τώρα, την πολύ συγκεκριμένη «τι κάνει κανείς απέναντι σε έναν τέτοιο εκβιασμό;», θέλω να εκφράσω ένα παράπονο, γιατί θεωρώ ότι με τον πιο σαφή και ρητό τρόπο, έχω προσωπικά πει και η Πλεύση Ελευθερίας διατυπώνει στην ιδρυτική της διακήρυξη, ότι τίποτε δεν βρίσκεται πάνω από τη Δημοκρατία. Και όταν λέμε τίποτε, εννοούμε τίποτε. Ούτε ένα νόμισμα, ούτε ένας διεθνής οργανισμός, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι αυτονόητο ότι όταν απευθύνονται στο λαό εκβιασμοί, όταν, δηλαδή, σου ζητείται να παραδώσεις την ελευθερία σου και τη Δημοκρατία αντί ανταλλάγματος ρευστότητας ή συμμετοχής σε κάποιον τέτοιο οργανισμό, δεν υπάρχει κανένα δίλλημα. Και για αυτό είναι πολύ εύκολη η απάντηση. Την Δημοκρατία επιλέγουμε, την ελευθερία επιλέγουμε και όλα τα μέσα θα επιστρατεύσουμε προκειμένου ο εκβιασμός αυτός να μην ευοδωθεί . Αυτό σημαίνει, κύριε Αβραμίδη, ότι υποχρέωσή μας είναι, και τώρα δεν μιλώ μόνο από τη θέση, αν θέλετε, ενός πολιτικού κόμματος, μιλώ ως πολίτης, είναι υποχρέωσή μας να αντιδράσουμε και να αντισταθούμε στον εκβιασμό, είναι υποχρέωσή μας να συγκροτήσουμε τα εργαλεία άμυνας και απόκρουσης του εκβιασμού.

Χρήστος Αβραμίδης από την εφημερίδα ΠΡΙΝ και το prin.gr: Άρα η εκτίμηση είναι ότι όλα αυτά…

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Μ’ αρέσει που κάνετε και την δεύτερη…

Χρήστος Αβραμίδης από την εφημερίδα ΠΡΙΝ και το prin.gr: Το follow up.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Θα ήθελα και εγώ το follow up.

Χρήστος Αβραμίδης από την εφημερίδα ΠΡΙΝ και το prin.gr: Όλα αυτά θα μπορούσαν να εφαρμοσθούν εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης, ναι ή όχι;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Kατά την άποψή μου δεν έχει σημασία. Γιατί αυτή τη στιγμή η Ευρωπαϊκή Ένωση λειτουργεί ως εξωτερικός, αλλά και εσωτερικός εχθρός. Τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης αυτήν την στιγμή δεν λειτουργούν ως όργανα ενός διεθνούς οργανισμού, ο οποίος μεριμνά για την ευημερία των πολιτών και των κρατών που τον συναποτελούν. Αυτήν την στιγμή έχουμε όργανα που δρουν επιθετικά διενεργώντας, στην πραγματικότητα, και φέρνοντας εις πέρας εχθροπραξίες σε βάρος του λαού. Για μένα, λοιπόν, και αυτό που η Πλεύση Ελευθερίας λέει ξεκάθαρα, είναι ότι δεν έχει πια σημασία «αν θα μπορούσε». Αυτό που έχει σημασία είναι ότι υφιστάμεθα μία επίθεση με οικονομικά, τραπεζικά και νομισματικά μέσα και απέναντι σε αυτήν την επίθεση δεν υπάρχει το δίλλημα ούτε να παραδοθούμε, ούτε να παραιτηθούμε. Απέναντι σε αυτή την επίθεση λέμε ΟΧΙ και αντιστεκόμαστε.

Μιχάλης Χουρδάκης: Ναι, παρακαλώ.

Δημήτρης Συρμάτσης, Ράδιο Θεσσαλονίκη, εφημερίδα «Thessnews»: Καλησπέρα. Δημήτρης Συρμάτσης, συνάδελφος από Θεσσαλονίκη, εφημερίδα «Thessnews». Νωρίτερα επισκεφθήκατε την ΕΥΑΘ. Ο Αλέξης Τσίπρας εδώ από την Συνέντευξη Tύπου είπε ότι ο δημόσιος έλεγχος θα παραμείνει στο Δημόσιο, ο έλεγχος θα παραμείνει στο Δημόσιο, όμως οι δανειστές πιέζουν για να πάει στο Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων. Εσείς, θέλω την εικόνα που αποκομίσατε από την επίσκεψη, και υπενθυμίζω ότι είχαμε και εδώ ένα δημοψήφισμα. Ευχαριστώ.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Σας ευχαριστώ για την ερώτηση και θέλω να σας πω ότι την υπόθεση της ΕΥΑΘ και την υπόθεση του νερού, την θεωρώ προσωπικά κομμάτι μου. Είναι ένας αγώνας που δόθηκε με πάρα πολλή ψυχή από τους εργαζομένους στην ΕΥΑΘ, αλλά και από όλους τους πολίτες της Θεσσαλονίκης. Βρίσκω συγκινητικό και τρομερά εμψυχωτικό το υπόδειγμα που χτίστηκε, ενός αχειραγώγητου συνδικαλιστικού κινήματος, που συμπαρατάχθηκε και έγινε ένα με τα κοινωνικά κινήματα διεκδίκησης του κοινωνικού αυτού και συλλογικού αγαθού, του νερού. Θεωρώ συγκινητικό και αποστομωτικό το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος που έγινε εδώ, πάνω από 98%. Πάνω από 98%. Και βεβαίως είναι πάρα πολύ σημαντικό και το γεγονός ότι και δικαστικά έχει σε πολύ μεγάλο βαθμό κατακτηθεί η αναγνώριση της υποχρέωσης διατήρησης του δημόσιου χαρακτήρα των εταιριών ύδρευσης και των δικτύων, δηλαδή και της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ. Τα λέω αυτά εισαγωγικά για να σας πω ότι δεν περίμενα την επίσκεψη για να αποκομίσω εντυπώσεις. Πιστεύω βαθιά, και το εξέφρασα και πέρσι στην επέτειο του δημοψηφίσματος για το νερό, ότι θα έπρεπε να αναγνωρισθεί ως θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα το δικαίωμα στο νερό. Πιστεύω βαθιά ότι αυτή είναι μία κατάκτηση πολιτισμού και πιστεύω, αντίστροφα, ότι η δρομολόγηση ιδιωτικοποίησης της ΕΥΑΘ, αυτό το όποιο υπηρετεί είναι η συνολική στρατηγική του συστήματος σήμερα. Ποιο είναι το μήνυμα που θέλουν να περάσουν; Ότι δεν έχει σημασία το ΟΧΙ μας. Ότι δεν έχει σημασία το ΟΧΙ σας. Δεν έχει σημασία ότι 94% των δικηγόρων είπαν ΟΧΙ στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, προστατεύοντας έτσι τους συμπολίτες τους από εκδικητικές, παράνομες και αντισυνταγματικές κατασχέσεις και πλειστηριασμούς. Ήρθε ο κύριος Παρασκευόπουλος και υπέγραψε εναντίον της απόφασης του δημοψηφίσματος και εναντίον των ιδίων των λεγομένων του. «Δεν πειράζει, δεν έχει σημασία,» θέλουν να μας πείσουν, «που 98% των πολιτών της Θεσσαλονίκης είπαν ΟΧΙ στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ». Εμείς θα βρούμε έμμεσους τρόπους, αυτό απεργάζονται, για να την ιδιωτικοποιήσουμε. Γιατί και η σύλληψη του στρατηγικού επενδυτή, στην οποία αναφέρθηκε ο Πρωθυπουργός και η μεθόδευση της υπαγωγής όλων αυτών των εταιριών στο Υπερταμείο, υπό τον έλεγχο των δανειστών, είναι μία παράκαμψη της απόφασης προστασίας του δημοσίου χαρακτήρα και είναι και μία παράκαμψη των δικαστικών αποφάσεων. Αυτά είναι όλα στο ίδιο μήκος κύματος και στην ίδια στρατηγική επιλογή με την στρέβλωση και την αντιστροφή του ΟΧΙ του Δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου. Το μήνυμα, λοιπόν, που θέλουν να περάσουν είναι «δεν έχει σημασία ό,τι και αν ψηφίζετε, δεν έχει σημασία πόσο αγωνίζεσθε, εμείς θα κάνουμε ό,τι θέλουμε».

Και απέναντι σ’ αυτήν την λογική, απέναντι σ’ αυτήν την αλαζονική και υπεροπτική επιλογή, οι πολίτες πρέπει να απαντήσουν. Οι πολίτες πρέπει να απαντήσουν, ότι και υπάρχει το ΟΧΙ τους, ότι και υπάρχει το 98% του ΟΧΙ για την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ και του νερού και υπάρχει το 62% του ΟΧΙ του Ιουλίου του ’15 και υπάρχει το ΟΧΙ κατά των κατασχέσεων των περιουσιών των πολιτών, το ΟΧΙ των Δικηγόρων στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας.

Αλλά αυτό πρέπει να το υπερασπιστούμε. Από πλευράς της Πλεύσης Ελευθερίας, θα το υπερασπιστούμε. Το υπερασπιζόμαστε ήδη. Έχουμε αναλάβει ήδη την κινηματική πρωτοβουλία «ΟΧΙ στα Ναι τους», με την οποία παρεμβαίνουμε σε ο,τιδήποτε παραβιάζει το ΟΧΙ του Δημοψηφίσματος και, φυσικά, θα παρέμβουμε και με τη Νομική μας πρωτοβουλία, σε όλες εκείνες τις υποθέσεις καταστρατήγησης και παραβίασης του Δημοσίου συμφέροντος, στις οποίες η Κυβέρνηση πια ενέχεται, όπως ενέχεται η Βουλή, όπως ενέχεται πάρα πολύ συχνά και η Δικαστική Εξουσία.

Χρήστος Κατσικογιώργος, Δημοτική Τηλεόραση Θεσσαλονίκης: Κυρία Κωνσταντοπούλου, ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, ο κ. Δραγασάκης, με χθεσινή του δήλωση στη Βουλή, σημείωσε ότι η απομείωση του Χρέους θα τραβήξει σε βάθος χρόνου και ότι δεν πρέπει να αναμένονται δραστικές λύσεις έως το 2018, αν δεν κάνω λάθος. Εσείς, μέσω social media, τον χαρακτηρίσατε «λαγό των δανειστών».

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ζητώ συγγνώμη από τους λαγούς.

Χρήστος Κατσικογιώργος, Δημοτική Τηλεόραση Θεσσαλονίκης: Θέλω να μου πείτε τι ακριβώς εννοείτε, χαρακτηρίζοντάς τον «λαγό των δανειστών» κι αν τελικά θεωρείτε ότι η Κυβέρνηση είναι επικίνδυνη κι αν συμφωνείτε με τον κ. Μητσοτάκη ότι πρέπει να υπάρξει άμεση προσφυγή σε κάλπες. Ευχαριστώ πολύ.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Σας ευχαριστώ κι εγώ. Θα ξεκινήσω από το τελευταίο, γιατί ήταν προκλητική η διατύπωσή σας. Όχι απλώς δεν θα συμφωνούσα με τον κ. Μητσοτάκη σε ο,τιδήποτε, αλλά αντίθετα θεωρώ ότι και Μητσοτάκης και Τσίπρας, στην πραγματικότητα, εκπροσωπούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Του νομίσματος της Μνημονιακής Δεσποτείας, της παράδοσης της χώρας και της υπηρέτησης ενός νέου καθεστώτος ειλωτείας για το λαό. Αυτό για να μην παρεξηγούμαστε. Δεν είναι απορίας άξιον, βέβαια, ότι αυτή τη στιγμή ο κ. Μητσοτάκης αλωνίζει, αλλά κι ο κ. Τσίπρας αλωνίζει. Διότι εκατέρωθεν εξυπηρετούνται προκειμένου ο ένας να χτίζει το προφίλ του άλλου, μιας και δεν μπορεί αυτοτελώς ο καθένας να χτίσει το δικό του.

Θα σας έλεγα ότι η στρατηγική που ακολουθείται επικοινωνιακά και πολιτικά από την Κυβέρνηση στην υπόθεση του Χρέους, είναι αντίστοιχη με τη στρατηγική που έχει να κάνει με τις Γερμανικές Οφειλές. Παριστάνουν ότι δήθεν κάτι διεκδικούν, καμώνονται ότι δήθεν κάτι ερευνούν, προσποιούνται ότι δήθεν κάτι θα προωθήσουν στην Διεθνή ή Ευρωπαϊκή πολιτική κονίστρα. Τα πράγματα είναι απλά: Υπήρξε η μία και μόνη Επιτροπή της Βουλής, το 2015, που διενήργησε λογιστικό έλεγχο του Χρέους και εξέδωσε δύο προκαταρκτικά Πορίσματα, με τα οποία θα μπορούσε η Κυβέρνηση Τσίπρα να τινάξει το Μνημονιακό σύστημα στον αέρα. Και να αποδεσμεύσει το λαό και τη χώρα από αυτήν την τρομακτική, απολυταρχική και ολοκληρωτική μέγγενη. Δεν το έκανε. Ο χαρακτηρισμός «επικίνδυνη» που περιέχεται στην ερώτησή σας, νομίζω ότι είναι ένας ήπιος χαρακτηρισμός. Δεν το έκανε γιατί συνειδητά επέλεξε να υπηρετήσει τη στρατηγική αποπληρωμής του Χρέους, δηλαδή να υπηρετήσει τα συμφέροντα άλλων. Όχι τα συμφέροντα του Ελληνικού λαού, που έχει συμφέρον να αποκηρυχθεί και να διαγραφεί ένα παράνομο Χρέος. Όχι τα συμφέροντα του Ελληνικού Κράτους, που έχει συμφέρον να αποκηρυχθεί και να διαγραφεί το παράνομο και απεχθές Χρέος.

Έχουμε μία Κυβέρνηση, λοιπόν, που βρίσκεται σε σύγκρουση συμφερόντων, υπηρετεί αλλότρια συμφέροντα από αυτά τα οποία όφειλε κατά το Σύνταγμα για τη Δημοκρατική λειτουργία. Και είχαμε εχθές έναν Αντιπρόεδρο Κυβέρνησης, τον κ. Δραγασάκη, που επιχείρησε να παίξει στην παράσταση «ξανανοίγουμε την υπόθεση Χρέους» και ξεκίνησε την εισήγησή του στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, διαβεβαιώνοντας ότι η πρωτοβουλία δεν είναι της Κυβέρνησης. Για να ακούσουν οι Δανειστές ότι δεν ταράσσουμε καν και δεν διαταράσσουμε καν τα νερά. Έχουμε έναν Πρόεδρο Βουλής, που η πρώτη του ενέργεια ήταν να αποσύρει τα πορίσματα, της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους από την ιστοσελίδα της Βουλής και να κηρύξει το πέρας των εργασιών της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους. Ήταν οι πρώτες ενέργειες της νέας Κυβέρνησης Τσίπρα, της νεομνημονιακής αυτής Κυβέρνησης. Αυτή τη στιγμή, κατά την άποψή μου, έχουμε πάει ένα βήμα παραπέρα και προσποιούμενοι κάποιοι ότι δήθεν κρατάνε το ζήτημα ανοιχτό, εκείνο που στην πραγματικότητα κάνουν είναι ότι προσπαθούν να το κλείσουν, επ’ ωφελεία των Δανειστών. Εκεί, λοιπόν, έρχεται ο ρόλος και αυτού του νέου Νομικού Φορέα, τον οποίο έχουμε αναλάβει την πρωτοβουλία να ιδρύσουμε, του Νομικού Φορέα που θα παρέμβει για την υπόθεση του Χρέους και του Μνημονίου, με όλες τις Δικαστικές ενέργειες που υπάρχουν. Θα σας πω πολύ ειλικρινά, κανονικά από την δήλωση Χουλιαράκη, ότι «δεν αμφισβητούμε τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ και της Eurostat», μια δήλωση που έγινε κατά παραγγελία της Κομισιόν, θα έπρεπε να έχει ξεσηκωθεί το σύμπαν. Διότι, δεν νοείται να βρίσκεται στη Δικαιοσύνη η διερεύνηση της αλλοίωσης των στοιχείων, με κατηγορία σε βαθμό κακουργήματος για τον πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, δεν νοείται, δηλαδή, να παρουσιάζεται μία δικαστική περίσταση ευκαιρίας ολκής να αμφισβητηθεί συνολικά το Μνημόνιο και οι δανειακές συμβάσεις και ο πρώτος που εμφανίζεται να πει ότι «εγώ νομιμοποιώ αυτά που η Δικαιοσύνη ερευνά», να είναι ο αναπληρωτής Υπουργός της Κυβέρνησης. Αυτός, δηλαδή, που όφειλε να παρίσταται ως Πολιτική Αγωγή εναντίον του κ. Γεωργίου, αλλά όχι μόνο εναντίον του κ. Γεωργίου, εναντίον της Commission, εναντίον των Κυβερνητικών επιτετραμμένων, οι οποίοι συνέπραξαν στην αλλοίωση των στοιχείων και εναντίον όλων εκείνων που μέχρι και σήμερα συμπράττουν ώστε με αλλοιωμένα στοιχεία, ο λαός να πληρώνει με το αίμα του, με την σύνταξή του, με την περιουσία του, ένα παράνομο Χρέος. Θα κλείσω λέγοντας το αυτονόητο: αυτό θα σήμαινε ότι ο κ. Χουλιαράκης, ο κ. Τσακαλώτος, ο κ. Δραγασάκης κι ο κ. Τσίπρας, θα έπρεπε να παραστούν εναντίον του εαυτού τους. Κι αυτός είναι ο λόγος που δεν είναι κατάλληλοι για να ασκήσουν αυτήν την εξουσία στο όνομα του λαού. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πρέπει να αναπληρωθεί το κενό λαϊκής κυριαρχίας από τους ίδιους τους πολίτες, που θα διεκδικήσουν Δικαιοσύνη για τη χώρα, Δικαιοσύνη για την κοινωνία, Δικαιοσύνη για τους ανθρώπους, Δικαιοσύνη για όλους.

Άννα Τσίμου από Βεργίνα Τηλεόραση Θεσσαλονίκης: Καλησπέρα σας κι από εμένα. Θα περάσουμε στο θέμα των συνεργασιών, κυρία Κωνσταντοπούλου. Προκειμένου να αυξήσετε την εκλογική σας επιρροή, στις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν αυτές γίνουν, θα έχει νόημα να συνεργαστείτε με κάποιες άλλες αντιμνημονιακές δυνάμεις, όπως για παράδειγμα το ΚΚΕ, η Λαϊκή Ενότητα του κ. Λαφαζάνη όπου όλοι γνωρίζουμε ότι είχατε μία κοινή αφετηρία και έναν κοινό σκοπό, υπό ποιες προϋποθέσεις λοιπόν θα είχε νόημα κάτι τέτοιο; Και κατά δεύτερον, λαμβάνοντας υπ’όψιν το πολύ ενδιαφέρον βίντεο το οποίο είδαμε στην εισαγωγή, βλέπουμε ότι μέχρι στιγμής παρ’ όλο που έχετε κάνει αρκετές επιθέσεις και στην ελληνική Κυβέρνηση και προσωπικά στον κ. Τσίπρα, παρ’ όλα αυτά βλέπουμε ότι τα δημοσκοπικά σας ποσοστά μένουν σχετικά χαμηλά. Θα ήθελα και επ’ αυτού ένα προσωπικό σας σχόλιο. Ευχαριστώ πολύ.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Σας ευχαριστώ και εγώ. Το θέμα το οποίο εγείρετε, δηλαδή, «θέμα συνεργασιών», όπως το χαρακτηρίσατε, νομίζω ότι με έναν τρόπο πολύ επίμονο επιχειρείται να περιχαρακωθεί σε ένα πλαίσιο που τελικά θα αποτρέπει τους πολίτες από το να ενεργοποιηθούν. Εγώ, λοιπόν, εκείνο που θέλω να πω ρητά, είναι ότι η συνεργασία μας, η πρώτη μας συνεργασία πάνω απ’ όλες είναι με τον λαό, με τους πολίτες. Δεν μας αφορά- και η Πλεύση Ελευθερίας δεν είναι ένα εγχείρημα που κατατείνει στο να γίνει διακίνηση επιρροής ή ισορροπία δυνάμεων σε επανάληψη παλιών σχημάτων. Δεν μας ενδιαφέρει η επανάληψη, δεν μας ενδιαφέρει, επίσης, η αναστήλωση μοντέλων τα οποία απέτυχαν και απέτυχαν παταγωδώς με κόστος για τη χώρα. Η άποψή μου είναι ότι ο τρόπος λειτουργίας του σημερινού λεγόμενου ΣΥΡΙΖΑ, όπως διαμορφώθηκε στην πορεία των ετών, είναι αυτός που στοίχισε στη χώρα. Γιατί αυτό που ονομαζόταν μία συλλογικότητα αποδείχτηκε ένα σύνολο πολλών προσώπων από τα οποία πάρα πολλά ήταν έτοιμα να παραιτηθούν από κάθε ευθύνη και να παραχωρήσουν την ευθύνη και την εξουσία σε έναν μη νομιμοποιούμενο Πρωθυπουργό να παραβιάσει ό,τι υπήρχε και δεν υπήρχε από συλλογικές δεσμεύσεις. Δεν μας ενδιαφέρει, λοιπόν, κυρία Τσίμου, μία τέτοιου είδους επανάληψη, δεν μας ενδιαφέρει καμία αναπαραγωγή των παλαιοκομματικών σχημάτων, δεν μας ενδιαφέρει καθόλου να καθησυχάσουμε εκείνους που έχουν στο μυαλό τους μία πολύ συγκεκριμένη κομματική λειτουργία με μηχανισμούς, με ισορροπισμούς και, τελικά, με αναξιοκρατία. Μας ενδιαφέρει να ενεργοποιηθούν οι πολίτες και αυτό συμβαίνει. Μας ενδιαφέρει να έρθουν στο προσκήνιο και να πάρουν θέση μάχης και τη θέση τους στην πολιτική σκηνή άνθρωποι καταξιωμένοι στο χώρο τους, αναγνωρισμένοι στη δουλειά τους, που ξέρουν για τι μιλάνε, έχουν άποψη και δεν τους έχει κανείς στο χέρι, στην τσέπη ή στη λίστα τους. Και ο Μιχάλης Χουρδάκης και ο Διαμαντής Καραναστάσης που είναι μαζί μου στο τραπέζι είναι χαρακτηριστικοί τέτοιοι άνθρωποι, υποδείγματα ανθρώπων με διακεκριμένη διαδρομή χωρίς κομματική, αν θέλετε, προπαίδεια. Και θα σας έλεγα, τέλος, μιας και μου κάνατε την ερώτηση περί ποσοστών, ότι εγώ σέβομαι όλες τις εντυπώσεις και τις αποτυπώσεις, έχω για πάρα πολλά χρόνια πει ότι την δημοσκόπηση την κάνουμε στο δρόμο και εμπιστεύομαι πάρα πολύ τη δημοσκόπηση που γίνεται στο δρόμο. Επειδή κυκλοφορώ στο δρόμο, κυκλοφορώ ανάμεσα στους πολίτες, τους συναντάω καθημερινά και δεν με έχει διαψεύσει αυτή η εμπειρία και αυτή η άμεση επικοινωνία-δεν με διέψευσε ούτε τον Ιούλιο του ’15 τότε που κάποιοι φοβούνταν ή ήλπιζαν ότι θα επικρατούσε το ΝΑΙ. Από εκεί και πέρα θα σας έλεγα ότι εδώ είμαστε και εδώ θα είμαστε και όλοι θα κριθούν για τη δουλειά τους. Κάποιοι, βέβαια, τη δουλειά τους δεν την κάνουν για να κριθούν για τη δουλειά τους, την κάνουν για να αμειφθούν για τη δουλίτσα τους.

Όλγα Γκάλη, Northpress.gr: Η δική σας πολιτική εκτίμηση για το χρόνο των εκλογών ποια είναι κατ’ αρχήν; Και δεύτερον, νωρίτερα είπατε ότι ο Τσίπρας και η Κυβέρνησή του είναι εξωνημένοι πολιτικοί, το διακύβευμα γι’ αυτούς για να φτάσουν στο σημείο να είναι εξωνημένοι ήταν μόνο η εξουσία; Ήταν μόνο η διατήρηση της διακυβέρνησης της χώρας; Μήπως υπήρχαν και κάποια άλλα ανταλλάγματα ή δεν υπήρξαν ανταλλάγματα; Ευχαριστώ.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Δεν συνηθίζω να κάνω την Πυθία και να κάνω προγνώσεις και προβλέψεις. Συνήθως αυτά τα κάνουν όσοι έχουν μια καλή και στενή σχέση με τον τζόγο. Η άποψή μου είναι ότι εκλογές θα γίνουν όποτε αυτή η Κυβέρνηση που τζογάρει κρίνει ότι οι συνθήκες είναι πιο ευνοϊκές. Και αυτό σημαίνει ότι είναι πιθανόν να γίνουν ανά πάσα στιγμή. Από εκεί και πέρα, σε σχέση με το τι σημαίνει εξωνημένη Κυβέρνηση νομίζω ότι η σημερινή λειτουργία αυτής της Κυβέρνησης, που και έχει ξεπουληθεί και ξεπουλάει το σύμπαν, μας δίνει μία πολύ χαρακτηριστική αποτύπωση του ποια ήταν τα ανταλλάγματα. Και είναι πολύ φτηνά τα ανταλλάγματα για να παραδίδεις τη χώρα σου, για να παραδίδεις την πατρίδα σου, για να παραδίδεις τη Δημοκρατία και για να παραβιάζεις όλες εκείνες τις αρχές και τις αξίες με τις οποίες πορεύθηκες. Θέλω, όμως, να πω ότι η εξέλιξη προσώπων και συλλογικοτήτων απλώς μαρτυρά αυτό που πρέπει να είναι για όλους το ζητούμενο: εάν είμαστε εκεί που είμαστε από επιλογή ή αν είμαστε εκεί που είμαστε ελλείψει επιλογής. Γιατί όλα κρίνονται όταν έχεις τις επιλογές. Αυτοί που επέλεξαν την εξουσία ενώ μπορούσαν να υπερασπιστούν το λαό απέδειξαν περίτρανα ότι όσο πάλεψαν ή προφασίστηκαν ότι πάλεψαν στο πεζοδρόμιο και δίπλα στο λαό το έκαναν ελλείψει επιλογής και όχι από επιλογή.

Χρήστος Δάντσης, ΕΡΤ3: Εγώ θα επανέλθω στα ποσοστά και τουλάχιστον αυτά που αποτυπώνονται στις δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι είσαστε πολύ κοντά, όποτε γίνουν και εκλογές, στο να εισέλθετε στη Βουλή. Θα σας ρωτούσα λοιπόν εάν θα ήσασταν αποφασισμένη ποτέ να συμμετάσχετε σε κάποιο κυβερνητικό σχήμα ή σε κάποια κυβέρνηση εθνικής συνεργασίας και αν ναι, κάτω από ποιες προϋποθέσεις και ποιο πλαίσιο;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Σας ευχαριστώ για την ερώτηση και με εκπλήσσετε γιατί θα θεωρούσα ότι αυτή η απορία δεν υπάρχει σε κανέναν. Νομίζω ότι είναι σαφές ότι δε μπορούμε να μιλάμε ούτε για εθνική ενότητα, ούτε για εθνική συνεργασία όταν υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις που υπηρετούν το σχέδιο της κατάλυσης της Δημοκρατίας. Τα μνημονιακά κόμματα στο σύνολό τους υπηρετούν το σχέδιο αυτό. Θα σας πω και κάτι περισσότερο που το έχω ξαναπεί, δεν το λέω για πρώτη φορά: τα κοινοβουλευτικά κόμματα σήμερα στο σύνολό τους υπηρετούν το σχέδιο αυτό και εκείνα που προφασίζονται ότι είναι δήθεν αντιμνημονιακά το απέδειξαν πέρσι το καλοκαίρι ότι το σύστημα υπηρετούν όταν συντονισμένα με όλους τους υπολοίπους, αναφέρομαι στο ΚΚΕ και στη Χρυσή Αυγή χωρίς να τα ταυτίζω φυσικά, συντονισμένα, λοιπόν, με όλα τα άλλα μνημονιακά κόμματα και δυνάμεις απείχαν από κάθε κοινοβουλευτική διαδικασία: και από τη διαδικασία για το Χρέος και από τη διαδικασία για τις Γερμανικές Οφειλές και από τη διαδικασία βίαιης προσαγωγής του κ. Στουρνάρα για την υπόθεση Siemens και από τη διαδικασία αναζήτησης των πρακτικών της συνεδρίασης των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας την επομένη του δημοψηφίσματος. Αυτό, λοιπόν, που είναι κατάδηλο είναι ότι υπάρχουν στρατόπεδα, υπάρχουν πλευρές σε αυτόν τον πόλεμο, και εμείς δεν έχουμε καμία σύγχυση σε σχέση με το ποια πλευρά υπηρετούμε. Υπηρετούμε την πλευρά των πολιτών και την πλευρά της κοινωνίας, την πλευρά της Δημοκρατίας. Δεν υπάρχει, λοιπόν, καμία περίπτωση συνεργασίας με ο,τιδήποτε αναπνέει, περπατάει, κολυμπάει και υπηρετεί το Μνημόνιο. Καμία περίπτωση οποιουδήποτε είδους συνεργασίας ή συνύπαρξης σε κυβερνητικό σχήμα. Άλλωστε, νομίζω ότι με δεδομένη την στάση που καταγράφηκε το προηγούμενο καλοκαίρι, και τώρα θα μιλήσω προσωπικά, είναι ξεκάθαρο ότι αυτό το δίλημμα δεν υπήρξε. Σε αυτήν την μάχη που πρέπει να δοθεί αναζητούμε τέτοιους ανθρώπους που δεν θα έχουν κανένα δίλημμα, που δε θα δελεαστούν από μια θέση εξουσίας, από ένα ψωροϋπουργείο, ή από οποιαδήποτε καρέκλα συμβολίζει οποιαδήποτε εξουσία. Καμία εξουσία δεν έχει αξία αν δεν έχει δημοκρατική νομιμοποίηση

Γιάννης Σαπρανίδης. Thestival.gr: Κυρία Πρόεδρε μετά την ψήφιση του τρίτου μνημονίου από το ΣΥΡΙΖΑ, οι αντιμνημονιακές φωνές στην Ελλάδα έχουν μειωθεί κατά πολύ. Πιστεύετε ότι ο κύριος Τσίπρας είχε την δυνατότητα να σκίσει τα μνημόνια και δεν το έκανε εσκεμμένα; Ευχαριστώ

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Εσείς νομίζετε ότι το έκανε κατά λάθος;

Γιάννης Σαπρανίδης. Thestival.gr: Ήσασταν στο χώρο εκείνη την περίοδο γι’ αυτό ρωτάω ..

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ναι, ναι θα σας απαντήσω. Δεν νομίζω ότι έχουν μειωθεί οι αντιμνημονιακές φωνές. Έχει στραγγαλιστεί η έκφρασή τους. Δεν είναι καθόλου η άποψή μου αυτό το οποίο προπαγανδίζεται μιντιακά, ότι δηλαδή πέθανε η σύγκρουση και η διάκριση Μνημόνιο – Αντιμνημόνιο ή ότι ξαφνικά οι πολίτες ξύπνησαν και εκεί που είχαν ορθώσει το ανάστημά τους κόντρα σε εκβιασμούς, κόντρα σε χυδαία επίθεση και απειλές από πλευράς της Τρόικας, κόντρα στις κλειστές τράπεζες, κόντρα στον ορυμαγδό της μιντιακής προπαγάνδας, ξαφνικά ξύπνησαν και είπαν “προσκυνούμε το Μνημόνιο και το υπηρετούμε και αποτασσόμαστε την αντιμνημονιακή δράση”. Όχι, δεν έχει συμβεί αυτό. Αυτό που έχει συμβεί και ήταν στοχευμένο είναι ότι πάρα πολλοί συνάνθρωποί μας έχουν κλονιστεί, έχει κλονιστεί το φρόνημα και το ηθικό τους, έχουν υποστεί αυτό το σοκ που ήταν το σοκ του να υπογράφει το Μνημόνιο με τα δυο χέρια και με τα πόδια και εν συνεχεία να το διακηρύσσει εκείνος που υποσχέθηκε και δεσμεύθηκε ότι θα κάνει ό,τι του πει ο λαός, εκείνος που ταυτίστηκε με την λαϊκή κυριαρχία. Αυτό είναι ένα σοκ, είναι η αναβαθμισμένη στρατηγική του σοκ, για την ακρίβεια. Από κει και πέρα, το στοίχημα και για την κοινωνία και για εμάς και για την Πλεύση Ελευθερίας και για μένα προσωπικά, είναι αυτόν τον κόσμο που έχει κλονιστεί να μην τον αφήσουμε να βυθιστεί στην απόγνωση, ούτε φυσικά να του ενισχύσουμε αυτό με το οποίο θέλουν να τον εμποτίσουν οι μνημονιακές δυνάμεις: ότι δηλαδή δεν γινόταν αλλιώς και δε γίνεται αλλιώς. Δεν είναι αλήθεια αυτό. Είναι ξεκάθαρα αποδεδειγμένο ότι δεν είναι αλήθεια.

Δεν είναι αλήθεια, γιατί υπήρχαν τουλάχιστον τέσσερα πράγματα που ακαριαία μπορούσε να κάνει ο Αλέξης Τσίπρας πέρυσι το καλοκαίρι: υπήρχαν στα χέρια του και τα στοιχεία για την αποκήρυξη του Χρέους και την παύση πληρωμών, υπήρχαν στα χέρια του και τα στοιχεία για την αναζήτηση ευθυνών, υπήρχαν στα χέρια του και τα πορίσματα για τις Γερμανικές Οφειλές, υπήρχαν στα χέρια του και τα στοιχεία-φωτιά για την υπόθεση Siemens, που ξέρετε πολύ καλά ότι είναι μια υπόθεση που καίει τη Γερμανική Κυβέρνηση, η οποία διαδραμάτισε προεξάρχοντα ρόλο στον εκβιασμό. Υπήρχαν επιλογές, δεν τις ενεργοποίησε, και δεν τις ενεργοποίησε γιατί είχε από πριν αποφασίσει να συμβιβαστεί πάση θυσία, και επιχείρησε να φορτώσει στο λαό με το δημοψήφισμα την ευθύνη, ελπίζοντας και πιστεύοντας ότι θα προέκυπτε ένα ΝΑΙ από το δημοψήφισμα. Η δική μας τοποθέτηση δεν είναι θεωρητική και γι΄ αυτό λέμε ότι με την πρωτοβουλία αυτή που παίρνουμε για τον Νομικό Φορέα Διεκδίκησης Δικαιοσύνης, δείχνουμε ότι υπάρχουν άλλες επιλογές, κάνουμε αυτό που όφειλε να κάνει μια Κυβέρνηση που υπηρετεί το καθήκον της, αναζητούμε τις ευθύνες, αναζητούμε τους ενόχους και ζητούμε και διεκδικούμε Δικαιοσύνη. Η Δικαιοσύνη είναι προϋπόθεση για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Χωρίς Δικαιοσύνη δεν μπορεί να υπάρξει Δημοκρατία και δεν μπορεί να πάει παραπέρα αν δεν πληρώσουν επίσης αυτοί που πρέπει, για την τεράστια καταστροφή την οποία επέφεραν συνειδητά και στοχευμένα και στο λαό και στη χώρα.

Μιχάλης Χουρδάκης: Δε ξέρω αν υπάρχει κάποια άλλη ερώτηση. Ναι κύριε Ηλιάδη.

Νίκος Ηλιάδης, εφημερίδα Μακεδονία: Συγγνώμη που επανέρχομαι, αλλά για το θέμα των ημερών ένα σχόλιο θα ήθελα, για την διαδικασία χορήγησης των τηλεοπτικών αδειών ποια είναι η θέση σας;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Από ποιο μέσο είστε;

Δημοσιογράφος: Από εφημερίδα ΄΄Μακεδονία΄΄ Νίκος Ηλιάδης

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Το πρώτο σχόλιο που έχω να πω είναι ότι κρίμα που δεν υπάρχει κανένας εκπρόσωπος των τηλεοπτικών σταθμών που αυτή τη στιγμή απειλούνται με κλείσιμο και κρίμα επίσης που δεν έχει, με κανένα τρόπο, γίνει συνείδηση, το λέω πραγματικά με λύπη μου ότι η λογική του “υπερασπίζεται ο καθένας το στενό του συμφέρον και δεν αντιδρά ή δεν υπολογίζει ότι εδώ υπάρχει ένα σύστημα που τελικά αν το αφήσουμε θα σαρώσει και θα αλώσει τα πάντα» δεν εγγυάται τίποτε. Αυτό το γεγονός αν δεν το συνειδητοποιήσουμε και αν δεν το συνειδητοποιήσουν όλοι, είναι καταδικασμένοι να δικαιώνουν το γνωστό ρητό:

«όταν ήρθαν για τους Εβραίους δεν φώναξα γιατί δεν ήμουν Εβραίος, όταν ήρθαν για τους έγχρωμους δε φώναξα γιατί δεν ήμουν έγχρωμος, όταν ήρθαν για τους ομοφυλόφιλους δε φώναξα γιατί δεν ήμουν ομοφυλόφιλος και όταν ήρθαν για μένα δεν υπήρχε πια κανείς να φωνάξει».

Και αντίστοιχα μπορούμε σήμερα να πούμε:

«όταν επέβαλαν χαράτσι στους δικηγόρους δεν φώναξα, γιατί δεν ήμουν δικηγόρος,

όταν έκοψαν τους μισθούς σε συγκεκριμένες κατηγορίες εργαζομένων δεν φώναξα γιατί δεν ανήκα σε αυτές τις κατηγορίες, όταν περιέκοψαν τις συντάξεις δεν φώναξα γιατί δεν ήμουν συνταξιούχος,

όταν έκλεισαν την δημόσια ραδιοτηλεόραση δε φώναξα γιατί δεν ήμουν εργαζόμενος στην ΕΡΤ,

όταν αφαίρεσαν την δυνατότητα πρόνοιας και ασφάλισης στους καρκινοπαθείς, όταν έκοψαν τα φάρμακα από τους καρκινοπαθείς δε φώναξα γιατί δεν ήμουν άρρωστος.

Και τώρα, έρχονται για τον καθένα»

Και αυτό νομίζω ότι πρέπει πια να αποτελέσει συνείδηση σε όλους τους χώρους και σε όλα τα επίπεδα. Εκείνοι που βαυκαλίστηκαν νομίζοντας ότι το σύστημα θα τους χαϊδέψει όταν το υπηρετούν, σήμερα βρίσκονται προ της οδυνηρής συνειδητοποίησης ότι το Μνημόνιο θα καταβροχθίσει τα πάντα και τους πάντες και η άμυνα απέναντι σε ένα τέτοιο καθεστώς και σε μια τέτοια επίθεση δεν είναι ούτε η εφεκτική στάση, ούτε οι ισορροπισμοί.

Λέγοντας αυτά θα ήθελα να απαντήσω και στην ουσία του ερωτήματος. Από τον Αύγουστο του ΄15 επεσήμανα, γιατί ήταν ξεκάθαρη η μεθόδευση ήδη από τότε, ότι η Κυβέρνηση δρομολογούσε μια εκτροπή στο πεδίο της λειτουργίας της Ανεξάρτητης Αρχής του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης και συνολικά στο πεδίο της αχειραγώγητης ενημέρωσης όπως πρέπει να είναι η ενημέρωση. Αυτή τη στιγμή η Κυβέρνηση υλοποιεί το σχέδιο ενός πλήρους ελέγχου της Ενημέρωσης και ταυτόχρονα στήνει τη δική της διαπλοκή. Το επανέλαβαν κάποιοι, που είχαν στήσει τη δική τους, ως φράση. Εγώ μπορώ να το λέω γιατί με τη διαπλοκή συγκρούστηκα διαχρονικά, το πλήρωσα με κόστος, θα το ξανακάνω και δε μετανιώνω. Η διαπλοκή δεν πατάσσεται με αντιδιαπλοκή. Η διαπλοκή πατάσσεται με διαφάνεια, με δημοκρατική λειτουργία, με όρους ισοτιμίας και νομιμότητας. Πατάσσεται με αξιοκρατία και με διαδικασίες οι οποίες είναι αδιάβλητες. Οι διαδικασίες καζίνο που παρακολουθήσαμε για τις άδειες, η τραγελαφική εικόνα μιας Κυβέρνησης η οποία την ίδια ώρα που κάνει το λιοντάρι στους ιδιοκτήτες των τηλεοπτικών Μέσων, την ίδια ώρα θέλει να τους συναντά και να συνδιαλέγεται μαζί τους αλλά και τα πολύ σοβαρά στοιχεία που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, σε σχέση με συνδιαλλαγές με εκπροσώπου του Τύπου, μιλώ και για την υπόθεση των λεγομένων εκβιαστών – που ήταν μία υπόθεση διαφθοράς και διαπλοκής η οποία αφορούσε και ενέπλεκε και κυβερνητικά στελέχη στο ανώτατο επίπεδο, τον ίδιο τον κ. Παππά και τον ίδιο τον κ. Τσίπρα, και εκβιαστές ή επίορκους από την πλευρά της Ενημέρωσης. Θα έλεγα, λοιπόν, ότι αυτό το δείγμα καθώς, επίσης, οι αποκαλύψεις σε σχέση με τις, άνευ προηγουμένου, συναντήσεις του ίδιου του κ. Τσίπρα με ιδιοκτήτες Μέσων Ενημέρωσης απλώς αποκαλύπτουν ότι εκείνο που καθορίζει τις σημερινές κυβερνητικές επιλογές δεν είναι καμμία αξιακή προσήλωση, δεν είναι καμμία αξιακή αναφορά, αντίθετα είναι μία απωθημένη και απεγνωσμένη προσπάθεια να γίνουν κάποιοι χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη. Εγώ εξακολουθώ να λέω πάντοτε ότι πρέπει να έχουμε Δημοκρατία, να μην έχουμε ούτε χαλίφηδες, ούτε χαλιφάτα, ούτε νταβατζήδες της Ενημέρωσης.

Ευγενία Χατζηγεωργίου – ραδιοσταθμός ΚΟΚΚΙΝΟ: Στη συνέχεια αυτών που είπατε, κυρία Κωνσταντοπούλου, για τις φωνές, τις αντιμνημονιακές που έχουν στραγγαλιστεί. Θα ήθελα να μου πείτε πώς θεωρείτε ότι θα είναι και πώς θα ‘θέλατε να είναι το μέλλον της αντιμνημονιακής Αριστεράς;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Θα σας πω πολύ ειλικρινά ότι δεν θεωρώ πως το στοίχημα σήμερα είναι η αναστήλωση ή η δικαίωση της Αριστεράς. Το στοίχημα σήμερα είναι η δικαίωση της κοινωνίας, η αναπτέρωση της κοινωνίας, είναι η μάχη που πρέπει να δοθεί. Η υπόθεση της Αριστεράς έχει κηλιδωθεί από τα παραδείγματα του περασμένου καλοκαιριού και εντεύθεν. Η άποψή μου είναι ότι υπάρχει ευθύνη σοβαρή και στην Αριστερά γι’ αυτήν την τραγική εξέλιξη. Νομίζω, λοιπόν, ότι το πρώτο μέλημα και το πρώτο καθήκον μας είναι να συγκροτήσουμε ένα ευρύτατο Κοινωνικό, Δημοκρατικό, Ριζοσπαστικό και Πατριωτικό Μέτωπο Αντίστασης, Άμυνας και Ανατροπής του μνημονιακού καθεστώτος. Εάν η Αριστερά πρόκειται να αναστηλωθεί, μέσα από μία τέτοια προοπτική θα αναστηλωθεί, και από το πόσο θα υπηρετήσει μία τέτοια προοπτική θα κριθεί, και αυτό θέλω να το πω πολύ καθαρά. Όλοι μας κρινόμαστε αυτήν τη στιγμή. Αν επιλέξουμε, λοιπόν, και αν επιλέξουν αριστερές δυνάμεις ή αυτοπροσδιοριζόμενες ως αριστερές δυνάμεις να αναλωθούν σε μία εσωτερική έριδα, διχόνοια και φαγωμάρα και για αυτό θα κριθούν ιστορικά και πολιτικά.

Χρήστος Αβραμίδης, εφημερίδα ΠΡΙΝ και το prin.gr: Μιας και έθιξε ο συνάδελφος το ζήτημα του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου, νομίζω ότι είστε ο κατάλληλος άνθρωπος για ένα σχόλιο για την εικόνα της ΕΡΤ σήμερα, που άνοιξε μετά από τόσο αγώνα. Αφορμή γι’ αυτό, μάλιστα θα έλεγα ότι, είναι και το προχθεσινό σπάσιμο της απεργίας από τα ηγετικά κλιμάκια της ΕΡΤ3 προκειμένου να προβληθεί η ομιλία του κ. Τσίπρα.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Θα σας πω ότι αγωνίστηκα, πραγματικά, με την ψυχή μου για να υπάρξει αχειραγώγητη ενημέρωση και αυτόν τον αγώνα θα τον έδινα ξανά ανά πάσα στιγμή. Δεν εκπροσωπεί η σημερινή ΕΡΤ αυτό που υπερασπιστήκαμε, αυτό που ονειρευτήκαμε, αυτό για το οποίο παλέψαμε και αυτό που συγκρότησε ένα φωτεινό υπόδειγμα και αχειραγώγητης ενημέρωσης και ανοιχτής λειτουργίας και κοινωνικής και κινηματικής δραστηριοποίησης. Οι αγώνες για την ΕΡΤ το 2013 και το 2014 εμψύχωσαν και κινητοποίησαν τους ανθρώπους. Και το κίνημα για την Ενημέρωση είναι από τα πιο πρωτότυπα, πιο ζωντανά, πιο δημιουργικά κινήματα που ξεπήδησαν στην περίοδο του Μνημονίου και των Μνημονίων πανευρωπαϊκά. Η ερώτησή σας με πηγαίνει πίσω σε αυτό που είπα προηγουμένως, ότι τους αγώνες αυτούς δεν τους δίνουμε για τον εαυτό μας και για το συμφέρον μας και η Δημοκρατία δεν αποκαθίσταται όταν αποκαθιστάμεθα προσωπικά ή υπηρεσιακά ή εργασιακά. Ο αγώνας που έπρεπε να δοθεί για την ΕΡΤ και για την Ενημέρωση έπρεπε να δίνεται σήμερα μέσα από την ΕΡΤ. Οι επιλογές που έγιναν οι κυβερνητικές, σαφώς προϊδέασαν για την εξέλιξη της ΕΡΤ σε ένα νέο κυβερνητικό εργαλείο. Και αυτό είναι θλιβερό. Προσωπικά, αποτύπωσα και διατύπωσα την διαφωνία μου, ήδη στην συνεδρίαση που εξετάσθηκε η πρόταση για τον σημερινό Διευθύνοντα Σύμβουλο της ΕΡΤ, τον κ. Ταγματάρχη. Από εκεί και πέρα, νομίζω ότι τα σχόλια περιττεύουν, αρκεί να αναμετρηθεί ο καθένας με τον εαυτό του και με την προηγούμενη δράση του και με την σημερινή κατάστασή του. Η ενημέρωση στην χώρα σήμερα τελεί εν ανεπαρκεία. Η ενημέρωση αποτελεί εργαλείο των πολιτών. Η Πλεύση Ελευθερίας σε σχέση με αυτήν την εξόφθαλμη χειραγώγηση της ενημέρωσης δεν θα μείνει άπρακτη. Ούτε θα αφήσουμε τους πολίτες στην μία πλευρά του παραπετάσματος της μιντιακής προπαγάνδας, ούτε θα αφήσουμε το εγχείρημά μας απροστάτευτο ή αποκομμένο από την κοινωνία. Θα πάρουμε πρωτοβουλίες, προκειμένου αυτό που λυσσούν να μην φτάσει στην γνώση των πολιτών, αυτό να γίνει ολοένα και πιο διαθέσιμο. Και στην σημερινή εποχή του διαδικτύου υπάρχουν και οι δυνατότητες και οι άμυνες και άρα και η υποχρέωση αυτό που δεν γίνεται σε επίπεδο κυβερνητικής, πολιτειακής, αλλά, δυστυχώς, και μιντιακής λειτουργίας, να γίνει με πρωτότυπο, κινηματικό τρόπο από τα κάτω.

Μιχάλης Χουρδάκης: Υπάρχει κάποια άλλη ερώτηση, κάποιος ενδεχομένως θέλει δεύτερη ερώτηση; Όχι. Ήθελα, επίσης, να σας ενημερώσω ότι το βίντεο που είδαμε στο ξεκίνημα θα μπορέσετε τις επόμενες ώρες να το παραλάβετε, αν θέλετε, από την ιστοσελίδα της Πλεύσης. Παρακαλώ, κυρία Τσίμου.

Άννα Τσίμου: Τελευταία ερώτηση, σχετικά με το βίντεο θα ήθελα. Κυρία Κωνσταντοπούλου, είδαμε ότι επί της ουσίας μέσα από το πρωτότυπο αυτό βίντεο, «ακούσαμε» την φωνή σας με έναν άλλο τρόπο, σιωπηλό. Αυτό που έχω να πω εγώ είναι το εξής: νομίζω ότι η ελληνική κοινωνία, ολόκληρος ο ελληνικός λαός, το κάνει αυτό σε καθημερινή βάση. Δηλαδή, σιωπά. Και το ερώτημά μου είναι το εξής: γιατί εκτιμάτε, εσείς προσωπικά, ο ελληνικός λαός μετά από οκτώ ολόκληρα χρόνια μνημονιακής κρίσης, μνημονιακής ύφεσης, με όλες αυτές τις καθημερινές δυσκολίες, τις οποίες όλοι βιώνουμε σε καθημερινή βάση, γιατί δεν βγαίνει στους δρόμους; Γιατί δεν αντιδρά; Ευχαριστώ πολύ.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Σας ευχαριστώ για την ερώτηση. Εμείς την φωνή του λαού και των πολιτών την ακούμε πολύ δυνατή. Όπως είναι δυνατή και η δική μας φωνή, ακόμη και όταν σιωπούμε. Δεν πιστεύω ότι ο λαός σιωπά. Ο λαός αυτός έδωσε πολύ μεγάλες μάχες, έκανε πολύ μεγάλες ανατροπές. Το κίνημα των πλατειών και των «αγανακτισμένων» του 2011 είναι από τα πιο ζωντανά και συλλογικά κινήματα, που έχουν καταγραφεί στην ιστορία. Οι κοινωνικές αντιδράσεις που έριξαν την Κυβέρνηση Παπανδρέου είναι ιστορικής καταγραφής. Οι κοινωνικές αντιδράσεις που αντιστάθηκαν στην κυβέρνηση Παπαδήμου, την πραξικοπηματική αυτή σύνθεση, και στο δεύτερο Μνημόνιο, είναι, επίσης, ιστορικής σημασίας. Η κατάρρευση του δικομματισμού δεν είναι ένα φαινόμενο καιρικό. Ο λαός το έκανε. Ο λαός έριξε το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ το 2012, τους κατακρήμνισε. Και ο λαός πάλι έδωσε εντολή δημοκρατική για ρήξη με τα Μνημόνια και αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Ο λαός, επίσης, πριν από έναν χρόνο έδωσε ένα ισχυρό χαστούκι, ηχηρό ράπισμα, στους εκβιαστές και είπε ένα 62,5% ΟΧΙ στο καθεστώς αυτό, στον στραγγαλισμό, στους εκβιασμούς. Εγώ είμαι πραγματικά πολύ υπερήφανη που ήμουν μία από τις εκατοντάδες χιλιάδες που βρέθηκαν στην Πλατεία Συντάγματος στις 3 Ιουλίου του 2015. Έγινε, νομίζω, η μεγαλύτερη συγκέντρωση που είχε γίνει σε ολόκληρη την Μεταπολίτευση. Και ταυτόχρονα ενεργοποιήθηκαν σε όλο αυτό το διάστημα κινήματα, συλλογικότητες, άνθρωποι που διεκδίκησαν για πρώτη φορά. Το ότι αυτούς όλους και αυτήν την εμπειρία και αυτήν την καταγραφή κάποιοι θέλουν να την σβήσουν και κάποιοι προσπαθούν λυσσαλέα να την διαγράψουν από την Ιστορία και κάποιοι θέλουν να μας πουν ότι δήθεν κοιμήθηκε ο λαός και δεν μιλά, απλώς αποδεικνύει αυτό που, στην δική μου συνείδηση, είναι πολύ ευκρινές. Ότι αυτό είναι που φοβούνται. Η καταγραφή αυτών των μαχών, αυτών των κινητοποιήσεων, η ιστορική καταγραφή του φρονήματος αντίστασης, που δεν λυγίζει μπροστά σε τίποτα, ακόμη και μπροστά στον πιο αδυσώπητο εκβιασμό, αυτό είναι που φοβούνται. Και αυτό θέλουν να απενεργοποιήσουν. Εμείς θα κάνουμε, λοιπόν, ό,τι χρειαστεί για να το επανενεργοποιήσουμε. Προσωρινή είναι, αν θέλετε, αυτή η κάμψη. Ιστορικά αποδείχθηκε ότι είναι προσωρινή και όταν σε σύντομο χρόνο θα αναζωπυρωθεί και το κίνημα και το φρόνημα και οι συλλογικές διεκδικήσεις, και φιλοδοξούμε να έχουμε πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτήν την αναζωπύρωση, τότε νομίζω ότι πάρα πολλοί θα καταπιούν την γλώσσα τους.

Μιχάλης Χουρδάκης: Αν δεν υπάρχει κάποια άλλη ερώτηση, τότε μπορούμε σιγά σιγά να κλείσουμε αυτήν την συνέντευξη Τύπου. Θα ήθελα να σας παροτρύνω να ακολουθείτε τόσο την ιστοσελίδα, όσο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης της Πλεύσης και ό,τι κρίνετε ενδιαφέρον να το επικοινωνείτε περαιτέρω στους αναγνώστες σας, στους ακροατές σας και γενικώς στο ηλεκτρονικό κοινό σας. Δεν ξέρω αν κάτι άλλο θέλει να προσθέσει ο Διαμαντής ή η Ζωή.

Διαμαντής Καραναστάσης: Δεν θέλω να προσθέσω κάτι. Και εγώ να ευχαριστήσω πάρα πολύ για το ωραίο απόγευμα. Απλώς, εάν θέλετε, εάν χρειάζεστε το αρχείο της παρουσίασης της έναρξης της συνέντευξης Τύπου, μπορείτε να μας αφήσετε ένα e-mail, μία κάρτα εκεί που κάθεστε ή το e-mail σας, κυρίως, να σας αποσταλεί άμεσα το αρχείο, να είναι διαθέσιμο σε μορφή pdf, όλες οι καρτέλες των λεγομένων, των γραφέντων, προλεγομένων της Ζωής.

Ευχαριστούμε πολύ.

Για πιο άμεση ενημέρωση κάντε like στην σελίδα μας στο facebook εδώ: Γίνετε μέλη στη σελίδα μας στο Facebook: